12 lipca wraz z Franią postanowiliśmy „zdobyć” Żurawnicę. Szczyt, który leżał najdalej od Bielska-Białej dlatego też zostawiliśmy go na sam koniec (prawie). Planowana trasa standardowo tutaj.
No to w drogę
Podjechaliśmy samochodem do Krzeszowa, na sam koniec asfaltowej drogi pod zielony szlak skąd wyruszyliśmy w kierunku Żurawnicy.
Początkowo szlak biegnie po szerokiej drodze leśnej. Bez problemu do przejścia.
Po około 500 metrach szlak skręca w lewo i wchodzi bardziej w las.
Wtedy zaczynają się pierwsze schody. Gdyby nie droga wyjeżdżona przez quady oraz crossy byłaby cała zarośnięta. Jednak twardo idziemy.
Po przedostaniu się przez łąki docieramy już do końcowego lasu i pojawiają się kolejne schody 🙂 Tym razem brak przyczepności. Wspomniane wyżej quady i crossy „przeorały” szlak. Dodatkowo szliśmy po kilku dniach opadów dlatego to nie pomagało.
Im wyżej tym bardziej klimatycznie 🙂 Zaczynają się skały, z których słynie Żurawnica. Odbijamy na kilka minut ze szlaku by zobaczyć co jest u góry.
Obowiązkowe zdjęcie i wracamy na zielony szlak, który biegnie śliskim trawersem.
Po lewej stronie las a po prawej skały.
Po kilku minutach walki z przyczepnością docieramy do szczytu Żurawnicy. Może nie do końca szczytu gdyż na mapach turystycznych szczyt jest w innym miejscu 🙂
Przez lekkie zamroczenie poszliśmy w złą stronę 😀 Zamiast od razu schodzić czerwonym szlakiem w dół ruszyliśmy dalej do skrzyżowania, które miałem zapamiętane w planowaniu trasy. No ale z racji, że tabliczka szczytowa była na tym skrzyżowaniu to inna bajka 😀
Po kilkuset metrach zauważyłem nasz nawigacyjny błąd ale postanowiłem, że nie będziemy się wracać tylko Daria, która czekała na nas w aucie wyruszy w naszym kierunku bo i tak potem mieliśmy jechać w kierunku Świnnej Poręby.
Zrobiliśmy dodatkowo kilka kilometrów. Doszliśmy do Cyrchla i postanowiliśmy iść na przestrzał przez las wzdłuż rzeczki do Śleszowic gdzie podjechała pod nas Daria 😀
Podsumowanie
Trasa miała wyglądać inaczej ale wiadomo jak to bywa 🙂 Jednak jedno muszę przyznać: wycieczka ta była chyba najbardziej klimatyczna wraz z Łamaną Skałą zimą w całej Koronie Beskidu Małego. Trasa należy do bardzo łatwych i każdy sobie bez problemu da radę.
